Η Ασπριά, όπως τη λένε τα επίσημα βιβλία, ενώ οι ντόπιοι τη λένε σε αρσενικό γένος ο Ασπριάς, βρίσκεται σε κοιλάδα ανάμεσα στη Μακρυά Ράχη (1.114 μ.) και της λοφώδους προέκτασής της, της Αετόπετρας. Η ευρύτερη κοιλάδα όπου βρίσκεται μεταξύ της Μακρυάς Ράχης, της Σύρτας και του βουνού Μακρύορους διασχίζεται από τον Ανδριβιτσιώτικο, τον Βιτοψιστιάνικο, που ενώνονται και σχηματίζουν τον Αμορανίτικο, ενώ ο Ασπριώτικος που σχηματίζεται από ένα πλέγμα χειμάρρων χύνεται και αυτός στον Αμορανίτικο.

Εμφανίζεται στα πρώιμα οθωμανικά κατάστιχα και επομένως ανάγεται στη βυζαντινή εποχή. Σε πολλά σημεία της περιφέρειας του χωριού υπάρχουν ίχνη αρχαίας ζωής όπως οι πλακοεπένδυτοι τάφοι, στη Σκαλόραχη, στη Λακκούλα, στα Ελληνομνήματα και αλλού. Τα κεραμικά που βρέθηκαν στη θέση Λακκούλα, μετά από ραδιοχρονολόγηση, διαπιστώθηκε ότι έχουν ηλικία 2.000 ετών περίπου. Στη θέση Παλιόλακα βρέθηκαν μεγάλοι λίθοι, στην Αργασταριά και στη Μηλιανού αγνύθες (βαρίδια αργαλειού). Στην Αργασταριά (εργαστήρι ή άργασμα δερμάτων) διασώζεται μεγάλη πέτρα σχήματος ορθογώνιου με δυσανάγνωστα γράμματα. Επίσης στην περιοχή βρίσκονται άφθονα κεραμικά.

Στην κορυφογραμμή (1.029 μ.) της Μεγάλης Ράχης στα όρια των χωριών Λιμνίτσα, Κοκκινοχώρι και Ασπριά υπάρχει το τοπωνύμιο Παλιοεκκλησιά από τα ερείπια ναού που υπάρχει εκεί. Περί τα 40 μ. βόρεια υπάρχει ογκώδης πέτρα με χαραγμένο σταυρό, όπως και δύο άλλες μικρότερων διαστάσεων εκ των οποίων η μία φέρει σταυρό, η δε άλλη έχει χαραγμένη τη λέξη ΧΡΥΣΤΟΥ. Η Παλιοεκκλησιά, συνδυαζόμενη με την επιγραφή που υπάρχει στην Αγία Παρασκευή Αστροβίτσας Αιτωλικού (1698), ταυτίζεται με τη “Μονή της Κυρίας Θεοτόκου της επονομαζόμενης Μακριάς Ράχης”. Επίσης στην περιοχή Καταφύδι σε περίοπτο λόφο υπάρχουν ερείπια μοναστηριακού κτίσματος και η θέση λέγεται Παλιομονάστηρο.

Ενοριακός ναός είναι ο Άγιος Γεώργιος που άρχισε να κτίζεται το 1955 σε αντικατάσταση παλαιού ναού (1847) που βρισκόταν 100 περίπου μέτρα βόρεια του σημερινού. Ναός του Αγ. Γεωργίου υπήρχε το 1802. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το παρεκκλήσι του Άϊ Νικόλα με επιγραφές 1832, 1890 και ανακαινισμένο τα τελευταία χρόνια, όπως και τα άλλα ξωκλήσια που είναι σκορπισμένα σε διάφορα γραφικά μέρη. Στην Ασπριά έχει χρηματοδοτηθεί από το πρόγραμμα Leader+ μέσω της Αιτωλικής Αναπτυξιακής Α.Ε. Ο.Τ.Α. η ανάδειξη κτιρίου σε λαογραφικό μουσείο.

ΓΙΑ ΔΙΑΜΟΝΗ ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ

ΘΑ ΣΑΣ ΜΕΙΝΕΙ ΑΞΕΧΑΣΤΟ

Η μουσική υπογράφεται από τον Μιχάλη Τουρατζίδη, ενώ τους στίχους έχει γράψει η Τζένη Τσίκο. Η «Σιωπή Στη Διαπασών» είναι ένα τραγούδι γεμάτο συναίσθημα και πάθος, που επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά το μοναδικό καλλιτεχνικό στίγμα της Ιουλίας Καλλιμάνη.  Κυκλοφορεί από την Heaven Music.

Ο Κωνσταντίνος Αργυρός παρουσιάζει σε μια μοναδική live version τη νέα σαρωτική του επιτυχία «Νερό», που κυκλοφορεί από την Panik Platinum.

Το «Νερό», ένα τραγούδι – πρόταση που συνδυάζει ελληνικά, βαλκανικά και μοντέρνα στοιχεία, έρχεται τώρα να «μαγέψει» ακόμα περισσότερο μέσα από την ξεχωριστή live ερμηνεία του κορυφαίου καλλιτέχνη.

Το «Νερό» παρουσιάστηκε αρχικά μέσα από μια διεθνή σύμπραξη του Κωνσταντίνου Αργυρού και του Noizy και από την πρώτη στιγμή κατέκτησε τις καρδιές του κόσμου αλλά και τα charts. Μάλιστα, μέσα σε σχεδόν δύο μήνες κυκλοφορίας έχει γίνει πλατινένιο με πάνω από 10 εκατομμύρια streaming points, ενώ το music video μετρά περισσότερα από 11 εκατομμύρια YouTube views σε περίπου ένα μήνα.

Αυτή την περίοδο ο δημιουργικά αεικίνητος Κωνσταντίνος Αργυρός συνεχίζει να χαρίζει συναρπαστικές εμφανίσεις στο εξωτερικό.

Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε η 8ημερη sold out περιοδεία του στην Αυστραλία, στο πλαίσιο της οποίας εμφανίστηκε και τρεις ημέρες στη θρυλική Όπερα του Σίδνεϊ, κάτι που αποτελεί σπάνιο επίτευγμα ακόμα και για διεθνείς καλλιτέχνες. Προσεχώς θα κάνει συναυλίες και στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο Barclays Center, όπου πέρσι άφησε εποχή καθώς έγινε ο πρώτος Έλληνας καλλιτέχνης που τραγούδησε σ’ αυτό το φημισμένο στάδιο της Νέας Υόρκης.

Βρείτε το «Νερό» live edition στις streaming υπηρεσίες:
https://bfan.link/nero-live-edition

Η Λένα Ζευγαρά ενώνει για πρώτη φορά τις δυνάμεις της με τον Φοίβο και μας παρουσιάζουν το single «Μείνε Απόψε Εδώ».

Η κορυφαία ερμηνεύτρια της γενιάς της, Λένα Ζευγαρά, συνεχίζοντας τα δισκογραφικά σερί των επιτυχιών, επανέρχεται με μία δυναμική μπαλάντα γεμάτη συναίσθημα, που έχει την υπογραφή του hit maker Φοίβου στη μουσική και τους στίχους.

Το «Μείνε Απόψε Εδώ», που έχει ήδη ξεχωρίσει από την πρώτη του ραδιοφωνική μετάδοση, θα κυκλοφορήσει την Τετάρτη 12 Νοεμβρίου από την Panik Platinum σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.

Την ίδια στιγμή η Λένα Ζευγαρά, ετοιμάζεται να μαγέψει το κοινό της Θεσσαλονίκης στο VogClub έχοντας στο πλευρό της τη Χριστίνα Μηλιού και τον Λευτέρη Κρίκη, από την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου και κάθε Παρασκευή & Σάββατο.

Συναντηθήκαμε με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, στην αυλή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, όπου παραδομένος στον φωτογραφικό φακό του Παύλου Παρασκευά, μας έβαλε μέσα στον κόσμο του νέου έργου που σκηνοθετεί, το «Μέχρι να σβήσουν τ’ άστρα» της Beth Steel, που προσγειώνεται στην κεντρική σκηνή κατευθείαν από το National Theatre της Αγγλίας και που μόλις έκανε πρεμιέρα. Αλλά στην κουβέντα μας ήρθε αναπόφευκτα και το «Μια άλλη Θήβα» που συνεχίζεται για τέταρτη χρονιά, ενώ μετράει ήδη περισσότερους από 250.000 θεατές και απανωτά sold out. Αλλά τον γυρίσαμε και πίσω, στο παρελθόν και τον φέραμε πάλι πίσω στο παρόν. Και στη συζήτησή μας ήρθαν όλα. Το MeToo και οι διαδηλώσεις, η απόφαση του ΣΤΕ για το περιβόητο Προεδρικό Διάταγμα, το Θέατρο του Νέου Κόσμου και οι επιχορηγήσεις. Γιατί μια κουβέντα με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο δεν μπορεί να οριοθετηθεί. Και μια κουβέντα με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο, δεν μπορεί να μην είναι γεμάτη απολαυστικά ρυάκια. Γιατί μια κουβέντα με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο είναι πάντα μια κουβέντα για μια ολόκληρη διαδρομή, που πλέον όλοι λίγο ή πολύ, είμαστε μέσα. Αυτός είναι ο Βαγγέλης Θεδωρόπουλος.

Μια καινούρια παράσταση σε δική σου σκηνοθεσία. Τι βρήκες μέσα στο «Μέχρι να σβήσουν τ’ άστρα»;

Η συγγραφέας γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της Αγγλίας, σε μια εποχή που η Θάτσερ ήταν πρωθυπουργός και έκλεισε τα ανθρακωρυχεία. Που υπήρχαν σε πολλές πόλεις και χωριά. Και επίσης, ο πατέρας της ήταν ανθρακωρύχος. Μάλιστα η Beth Steel, την οποία τη γνώρισα και στο Λονδίνο και περισσότερο εδώ στην Ελλάδα, είχε φέρει μαζί της και όλη την οικογένειά της. Αυτό με συγκίνησε πολύ. Ο πατέρας της μάλιστα ήταν ανθρακωρύχος μέχρι που βγήκε στη σύνταξη. Ένας πολύ ωραίος άντρας που δείχνει πολύ νέος και μας δίνει μια άλλη εικόνα του τι μπορεί να είναι ένας ανθρακωρύχος. Όχι κάποιος ανθρακωρύχος που δουλεύει σε γραφείο, αλλά πραγματικά μέσα στις στοές. Ήταν μια οικογένεια με μια πολύ ωραία σχέση μεταξύ τους. Το λέω αυτό γιατί μέσα στο έργο η συγγραφέας βάζει πολύ προσωπικά της πράγματα χωρίς να τα δηλώνει. Υπάρχουν 3 αδερφές. Επηρεασμένη κιόλας από τον Τσέχωφ, χωρίς φυσικά να θέλει να μιμηθεί κάτι. Απλά αγαπάει πολύ τον Τσέχωφ, όπως εγώ. Και οι τρεις αυτές αδερφές είναι πολύ αγαπημένες μεταξύ τους. Αυτό είναι το κέντρο του έργου, που αμέσως σημαίνει ότι βάζει μέσα προσωπικές εμπειρίες. Το θεωρώ πολύ ωραίο να μιλάς για θέματα όπως είναι η αγάπη, ο ρατσισμός και πολλά άλλα. Δεν είναι μία ιστορία που απλώς μιλάνε τρεις αδερφές για όποια βάσανα και όποιες χαρές έχουν περάσει στη ζωή τους. Μιλάει και για αυτά, αλλά ανοίγεται σε πολλά θέματα και αυτό είναι το πολύ γοητευτικό που έχει το έργο.

Η ιστορία με τα ανθρακωρυχεία λειτουργεί ως τραύμα;

Ως παρελθόν, όπως το κουβαλάει ο καθένας. Ως μνήμη. Φυσικά πρόκειται για οικογένειες που ήταν πάρα πολύ φτωχές, όπως και η δικιά τους, που καταστράφηκαν οικονομικά με το κλείσιμο των ανθρακωρυχείων επί Θάτσερ. Όλο αυτό και κυρίως για τα παιδιά παίζει ρόλο. Αυτή η φτωχοποίηση. Τι σου αφήνει μεγαλώνοντας. Υπάρχει αυτό το χαλί, αυτό το τραύμα.

Το έργο νιώθεις ότι συνομιλεί με την εδώ πραγματικότητα;

Ένα σημαντικό έργο πρέπει να ξεκινά από αυτό που ζεις, από το χώρο που ζεις. Τοπικό θα το ονομάσω. Άμα είναι σημαντικό, γίνεται οικουμενικό. Γιατί ανακαλύπτεις δικά σου πράγματα. Συνειδητοποιείς ότι είναι σημαντικό ένα έργο, γιατί το τοπικό γίνεται οικουμενικό.

Μετά από τόσα χρόνια, πώς καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι ένα έργο που θες να πιάσεις στα χέρια σου;

Τα έργα με τα οποία καταπιάνομαι έχουν ένα κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο. Είμαι σκηνοθέτης που μου αρέσει να ξεκινάω από τα έργα. Με ενδιαφέρει το ίδιο το έργο που θα με οδηγήσει και όχι πώς θα το φέρω στα μέτρα τα δικά μου. Φυσικά θα μπουν και προσωπικές εμπειρίες, αλλά εμένα αυτό μου αρέσει να κάνω. Να ξεκινάω από το έργο, που αυτό με οδηγεί στη σκηνοθεσία. Και εδώ και αρκετά χρόνια μου είναι πιο πολύτιμη η σχέση μου με τους ηθοποιούς, η δουλειά μου με τους ηθοποιούς, παρά να έχω ένα έτοιμο μοντέλο στο κεφάλι μου που μέσα σε αυτό θα τοποθετήσω το όποιο έργο. Όταν το βλέπω από άλλους σκηνοθέτες δεν με πειράζει. Δεν κάνω κριτική με αυτό που λέω. Λέω τι ταιριάζει σε μένα. Άμα δω μια πολύ ωραία παράσταση μεταμοντέρνα ή οποιαδήποτε άλλη κατηγορία, μπορεί και να μ’ αρέσει πάρα πολύ. Δεν μπαίνω να κρίνω ότι αυτός είναι ο σωστός δρόμος, ο δικός μου. Υπάρχουν πολύ ωραίοι δρόμοι στο θέατρο. Το να μας πείθουν είναι το σημαντικό.

Είπες τη φράση «αρκετά χρόνια». Επειδή όντως είναι αρκετά πλέον τα χρόνια, μπαίνεις με την ίδια αγάπη για το θέατρο ή έχει έρθει η αλλοτρίωση, η κούραση; Στερεύεις, βαριέσαι;

Ο τίτλος αυτού του έργου είναι «Μέχρι να σβήσουν τα άστρα». Και εγώ νιώθω ότι μέχρι να σβήσουν τ’ άστρα θέλω να κάνω θέατρο.

Δεν σε έχει απογοητεύσει ποτέ το θέατρο;

Ο εαυτός μου με έχει απογοητεύσει πολλές φορές, όχι το θέατρο. Είναι μέσα στο παιχνίδι αυτό. Τώρα που περνάει ο χρόνος και παίρνω απόσταση από πράγματα δικά μου που έκανα και που δεν μου αρέσουν μπορώ και να το λέω. Όταν όμως το κάνεις και δεν είναι αυτό που θα ήθελες να σου βγει πονάει. Με τον χρόνο δεν πονάει. Μπορείς και να το λες ή τουλάχιστον εγώ μπορώ και να το λέω.

Έχεις δηλαδή δουλειά που γυρνάς πίσω και λες δεν πήγε καλά ή δεν ήταν αυτό που είχες στο μυαλό σου;

Φυσικά, ναι. Να αγαπάς ένα έργο, να έχεις πάρει πολύ καλούς ηθοποιούς και κάτι να μην πάει. Ναι, συμβαίνει και έχει συμβεί. Τι να λέμε; Ότι κάνω μόνο ωραίες παραστάσεις; Έχω κάνει πάνω από 65 παραστάσεις στα χρόνια που είμαι σκηνοθέτης. Πριν ήμουν ηθοποιός. Αλλά τελικά στράφηκα εκεί για λόγους πάρα πολύ ανθρώπινους. Ως σκηνοθέτης ένιωθα από την πρώτη στιγμή ότι μου ταιριάζει αυτό. Και δεν μιλάω για το αποτέλεσμα, αλλά ψυχολογικά. Νιώθω πιο καλά με τον εαυτό μου. Και δεν μιλάω καθόλου για το αποτέλεσμα, αλήθεια. Μιλάω για το πώς μπαίνω μέσα σε μια αίθουσα και νιώθω καλά από την πρώτη στιγμή. Δεν συνδέεται με επιτυχίες ή αποτυχίες αυτό καθόλου.

Μετά από τόσα χρόνια, έχεις χαρτογραφήσει σε ποιους αρέσουν και σε ποιους δεν αρέσουν οι δουλειές σου γενικά;

Δεν το ξέρω αυτό. Είναι ένα πολύ ρευστό ζήτημα ο θεατής. Γιατί έρχεται να δει μια παράσταση; Γιατί του αρέσει ή δεν του αρέσει; Κανείς δεν ξέρει. Μόνο ο ίδιος.

Τις κριτικές τις διαβάζεις;

Ναι, βεβαίως τις διαβάζω. Είναι χρήσιμο να τις διαβάζεις. Κάποιες πονάνε μερικές φορές. Αλλά πρέπει να είσαι ανοιχτός, για να μπορείς να σκεφτείς γιατί το λέει αυτό κάποιος. Έχει νόημα; Έχει σημασία; Κάποιες φορές έχει μεγάλη σημασία για να καταλάβεις κάποια πράγματα. Όχι από έναν κριτικό μόνο. Μιλάω γενικότερα για τις κριτικές.

Την προηγούμενη φορά που είχαμε συναντηθεί μόλις ξεκινούσε το «Μια άλλη Θήβα» και τώρα μιλάμε για ένα θεατρικό φαινόμενο. Μπορείς να εξηγήσεις τώρα αυτή την επιτυχία; Μπορείς να κάνεις έναν απολογισμό;

Έχω πολύ μεγάλη χαρά για αυτήν την παράσταση. Το πρώτο διάστημα προσπαθούσα να καταλάβω γιατί γίνεται αυτός ο χαμός. Έχουμε μια παράσταση που όλο το σκηνικό είναι ένα συρματόπλεγμα. Όχι επειδή είναι στη φυλακή. Στο προαύλιο της φυλακής ένα γηπεδάκι μπάσκετ από αυτά που έχουμε μόνο μια μπασκέτα, για τους μοναχικούς τύπους. Εμένα μου αρέσει μόνο το κολύμπι (γέλια). Είμαι κολυμβητής εδώ και 40 χρόνια. Δεν μου αρέσουν καθόλου τα γυμναστήρια. Μου αρέσει το νερό. Είμαι ψάρι του νερού. Επιστρέφω στο «Μια άλλη Θήβα». Ένα πολύ μεγάλο διάστημα δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται. Έχω κάνει παραστάσεις που είχαν από λίγο έως πολύ επιτυχία. Έχω ζήσει επιτυχίες. Είμαι χορτασμένος. Δεν έχω κανένα παράπονο, δεν μου φταίει κανένας, αυτό που μπορώ να κάνω το κάνω. Αυτό που δεν μπορώ να το κάνω νομίζω ότι και πάλι το κάνω (γέλια). Και πέρασε πολύς καιρό ώστε να μπορέσω να καταλάβω, αυτή η παράσταση, σε αυτό το χώρο, που είναι με μόνο με δύο ηθοποιούς, δύο πάρα πολύ καλούς ηθοποιούς, τι δημιουργεί στον κόσμο. Δεν θέλω να το επαναλάβω χωρίς αυτούς. Δεν θα έκανα αλλαγή. Συνεχίζεται για τέταρτη χρονιά, όχι για μεγάλο διάστημα αλλά μπορεί να ξαναπαιχτεί αργότερα. Αυτό το οργανώνει η παραγωγή. Δηλαδή ο Μίλτος Σωτηριάδης, που είναι ο γιος μου. Αργότερα, σιγά-σιγά, άρχισα να καταλαβαίνω και από τις συζητήσεις με θεατές. Μου αρέσει να μιλάω με τους θεατές. Όπως και με εσένα αυτή τη στιγμή. Αυτό το έργο, το «Μια άλλη Θήβα», ακουμπάει τον κάθε θεατή σε πολύ προσωπικά πράγματα που δεν τα έχει σκεφτεί. Πολύ βαθύτερα πράγματα, μιας και συνδέεται και με την οικογένεια. Που η οικογένεια είναι και στο κέντρο στο έργο που ανέβασα τώρα, στο «Μέχρι να σβήσουν τ’ άστρα». Μ’ αρέσουν τα θέματα της οικογένειας αρκετά. Μ’ αρέσουν γιατί βγαίνουν πολλά πράγματα γύρω από τον εαυτό μας. Αυτό νομίζω είναι πολύ κεντρικό. Το τι ενοχές μπορείς να έχεις για τις σχέσεις σου με τον πατέρα σου ή την μητέρα σου. Εκεί είναι πάντα το θέμα. Και αυτό νομίζω είναι και το κέντρο του έργου και ο λόγος που το αγάπησε τόσο πολύ ο κόσμος.

Είπες ότι είσαι χορτασμένος. Η επιτύχια όμως όταν έρχεται, τραντάζει;

Το «Μια άλλη Θήβα» το έχουν δει 250.000 θεατές.

Τρομακτικό με την καλή έννοια. Και είσαι ήρεμος με την επιτυχία επειδή είσαι χορτάτος;

Όχι, το χορτάτος δεν θα σε ηρεμήσει με τίποτα. Αλλά δεν μπαίνει για μένα θέμα ηρεμίας ή όχι ηρεμίας. Χαίρομαι που έχει γίνει όλο αυτό πολύ. Δεν κάνω ότι είμαι υπεράνω, αλλά έχω άλλο έργο να κάνω τώρα. Και αυτό είναι το κέντρο μου. Το άλλο δεν είναι παρελθόν, καθόλου. Και ούτε θα γίνει παρελθόν. Είναι ένα πράγμα πολύ μέσα μου. Είναι από τα έργα που έχω αγαπήσει πολύ, όπως έχω αγαπήσει και θέλω να αγαπώ πολύ τους ηθοποιούς με τους οποίους δουλεύω.

Για αυτό και συναντάμε συχνά στα έργα σου σταθερούς ηθοποιούς.

Με κάποιοι ηθοποιούς ξανασυναντιέμαι. Όταν διαβάζω ένα έργο, πάντα πρώτα πηγαίνει το μυαλό μου σε αυτούς που έχω δουλέψει. Ξεκινάω πρώτα από εκεί. Και αν μου ταιριάζουν, τους το προτείνω. Αν δεν μου ταιριάζουν… Έτσι είναι αυτό το επάγγελμα. Έτσι είναι οι σχέσεις στο θέατρο.

Όταν εσύ ήσουν ηθοποιός ήταν απλό να ακούς αυτά τα «όχι»;

Δεν ήταν καθόλου απλό να ακούω όχι και να με απορρίπτουν ως ηθοποιό. Το θέατρο είναι μια δουλειά η οποία έχει πολύ στεναχώρια μέσα. Κι εγώ όταν δούλευα δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν με θέλουν σε μια παράσταση. Σιγά-σιγά, μπαίνοντας στη σκηνοθεσία άρχισα να το καταλαβαίνω. Είναι τελείως φυσικό. Αλλά σαν ηθοποιός, μπορεί να παίξεις σε μια παράσταση που να έχει επιτυχία και το καλοκαίρι να είσαι άνεργος και εσένα αυτό να σε πονάει πολύ και να είσαι ενοχικός. Γιατί ατάλαντος είμαι; Βάζεις αυτά τα δηλητήρια μέσα σου. Και τα έβαζα και εγώ. Είναι και από τους λόγους που δεν ήθελα πια να είμαι ηθοποιός.

Στην συνέντευξη τύπου για τη συνεργασία του Θεάτρου του Νέου Κόσμου με τον Τόμας Όστερμάιερ, πληροφορηθήκαμε ότι το Θέατρο του Νέου Κόσμου δεν λαμβάνει πια κρατική επιχορήγηση. Ισχύει; Και αν ναι, τι έχει γίνει;

Καταρχάς υπάρχει μία ασχετοσύνη μεγάλη σε αυτή την κυβέρνηση. Και ειδικά στο Υπουργείο Πολιτισμού. Και όχι μόνο ασχετοσύνη. Είναι αδιαφορία για τον πολιτισμό. Δεν ξέρω το επιχείρημα. Μπορώ να φανταστώ κάποια πράγματα. Πριν από τρία χρόνια είχα κάνει μία παράσταση με ένα έργο που το αγαπούσα πολύ. Ήρθε η στιγμή να κάνω την «Ανατολή» πριν από τρία χρόνια που μου το είχε προτείνει η ίδια η Έλλη Παπαδημητρίου, που τη γνώρισα όταν ήμουν νέος και μαθητής Δραματικής Σχολής και δούλευα στις Εκδόσεις Κέδρος. Εκεί που γνώρισα πολύ σημαντικούς ανθρώπους. Ποιητές και όλους αυτούς που έχεις αγαπήσει. Η Έλλη Παπαδημητρίου έγραψε την «Ανατολή», ένα ποίημα που είχε ξεκινήσει να το γράφει στις αρχές του 20ου αιώνα και που το δούλευε κάθε δέκα χρόνια. Και αυτή την παράσταση την έκανα στα πλαίσια του «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» για να επιστρέψω και στο θέμα μας. Και παίχτηκε στην Αρχαία Τίρυνθα, σε έναν υπέροχο αρχαιολογικό χώρο. Έξω από τον αρχαιολογικό χώρο για την ακρίβεια, στην αυλή. Ήταν από μόνο του ένα υπέροχο σκηνικό. Έγιναν δύο παραστάσεις. Την πρώτη μέρα το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, έστειλε στους ηθοποιούς, σε όλους τους ηθοποιούς στην Ελλάδα, ένα κείμενο γιατί τότε ήταν πολύ ζωντανή και έντονη η υπόθεση με το σύνθημα «Είναι βιαστής» που έγιναν και πολλές διαδηλώσεις για αυτό το θέμα. Και ένας ηθοποιός μας διαβάζει το κείμενο. Την άλλη μέρα, με πήρε η Άννα Παναγιωταρέα για να μου πει, «δεν ντρέπεστε να ανεβάζετε πανό σ’ αυτόν τον ιερό χώρο;». Λέω «δεν ανεβάσαμε πανό». Αλλά μου μπήκε και μια αμφιβολία. Λες να ξεχνάω; Δεν είχαμε ανεβάσει κανένα πανό εκεί που ήταν ο χώρος. Απλώς σε αυτό τον φυσικό χώρο, που ήταν και η σκηνή, βγήκε ο Μιχάλης και διάβασε το κείμενο. Εγώ τι θα έκανα; Ακόμα και να διαφωνούσα, που δεν διαφωνούσα φυσικά, θα έλεγα στους ηθοποιούς δεν επιτρέπεται να διαβάστε το κείμενο; Θα έκανα τέτοια λογοκρισία; Δεν το κατάλαβε φυσικά, το επεξεργάστηκε όσο μπορούσε να το επεξεργαστεί και την επόμενη χρονιά κόβεται η μισή επιχορήγηση. Και τη φετινή χρονιά κόβεται τελείως. Και λες γιατί αυτή η εκδίκηση; Δεν έχει δικαίωμα ένα θέατρο, ένας σκηνοθέτης να μην συμφωνεί με τις επιθυμίες του Υπουργείου; Και με χιούμορ θα έλεγα «βρε μπας και έχει ξοφλήσει το Θέατρο του Νέου Κόσμου και δεν έχει κανένα νόημα ύπαρξης και φυσικό για να δώσουμε τα χρήματα σε κάποιους άλλους;». Και όταν λέω χρήματα, είναι και πάρα πολύ ασήμαντα αλλά τα έχεις ανάγκη. Ακόμα και ένα μικρό ποσό. Ενώ θα έπρεπε να υπάρχει μια πολιτική για τον πολιτισμό και όχι να δίνεις ψίχουλα και συσσίτιο. Γιατί αυτό που δίνει το Υπουργείο Πολιτισμού στα θέατρα, είναι ένα συσσίτιο και τίποτα άλλο. Κατοχικό.

Αισθάνεσαι ότι έχει ενοχλήσει και το ρεπερτόριό σας;

Όχι, δεν το πιστεύω αυτό. Έτσι και αλλιώς το θέατρο είναι πολιτική πράξη. Οπότε δεν είμαστε εμείς μια ειδική κατηγορία. Πάντα σε όλους τους αιώνες και σε όλο τον κόσμο έχει κοινωνικο-πολιτικό χαρακτήρα το θέατρο. Και εμένα με ενδιαφέρουν αυτά τα έργα.

Συνδέεις το κείμενο που διαβάστηκε σε μια παράσταση με το κόψιμο της επιχορήγησης;

Είναι πολιτική πράξη αυτό. Είναι μια πολιτική πράξη το κόψιμο της επιχορήγησης. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αν υπήρχε ένα επιχείρημα ότι το Θέατρο του Νέου Κόσμου έχει κλείσει τον κύκλο του και υπάρχουν αρμόδια όργανα που αποφάσισαν να κόψουν στο Θεοδωρόπουλο την επιχορήγηση στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και αυτά τα «πολλά λεφτά» που δίνει το Υπουργείο Πολιτισμού πρέπει να τα μοιράσουμε αλλού. Που είναι ψίχουλα όπως είπα πριν. Οι επιχορηγήσεις που δώσαν, το 80% ήταν 15.000 ευρώ. Δεν φτάνει ούτε για το ΙΚΑ μίας εβδομάδας. Εκτός αν θέλουν να μην πληρώνονται οι άνθρωποι για να κάνουν θέατρο. Και αυτό το βλέπεις και στο «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» όσο προχωράει ο χρόνος είναι πάρα πολύ μικρή η αμοιβή. Πώς θα κάνεις μια παράσταση; Πρέπει να κάνεις μόνο μονόλογο ή να διαβάσεις ένα κείμενο για να πάρεις αυτά τα 15.000 χωρίς να πληρώνεις κανέναν. Αυτά είναι αδιανόητα και πρωτόγονα.

Πρόσφατα βγήκε και η απόφαση από το ΣΤΕ, που τελικά λέει πως οι ηθοποιοί δεν είναι απόφοιτοι λυκείου όπως τους ήθελε το περιβόητο Προεδρικό Διάταγμα. Είναι μια πρώτη δικαίωση;

Φυσικά και είναι μια δικαίωση. Αρκεί να εφαρμοστεί και στην πράξη. Να πούμε μπράβο για τη δίκαιη απόφαση, γιατί πρέπει να το λέμε όταν τα πράγματα βρίσκουν την θέση που πρέπει να έχουν και δικαιώνονται αδικίες. Αυτό είναι δικαιοσύνη. Αυτό το θεωρώ πραγματική δικαιοσύνη Και έχουν συμβεί. Δεν ισοπεδώνω τα πάντα. Αλλού δεν υπάρχει όμως. Φυσικά είναι μια δικαίωση η απόφαση του ΣΤΕ, γιατί είναι και προσβλητικό να λένε ότι έχεις τελειώσει το Λύκειο και το πτυχίο σου σε ξαναφέρνει στο Λύκειο. Είναι ένα τελείως παρανοϊκό πράγμα, που δείχνει και την ασχετοσύνη της συγκεκριμένης πολιτικής αυτής της κυβέρνησης και αυτού του Υπουργείου Πολιτισμού.

Με το MeToo και με άλλα ζητήματα η σκηνή έβραζε. Πολλές φορές έγινε και σημείο διαμαρτυρίας. Σου αρέσει όταν η σκηνή βράζει;

Σε εκείνη την περίοδο ήταν πολύ δυναμικό, πολύ ουσιαστικό και με ενδιέφερε να το παρακολουθώ, γιατί βεβαίως δεν είμαι μαθητής Δραματικής Σχολής, αλλά έχω διδάξει σε Δραματικές Σχολές μιας και ήμουν και για 8 χρόνια δάσκαλος στη σχολή του Εθνικού Θέατρου. Άρα είμαι από μέσα, τα ξέρω. Αλλά αυτό γενικότερα μέσα στην κοινωνία που ζω με αφορά. Δεν γίνεται με τα Τέμπη να είσαι αδιάφορος και να μην κατεβαίνεις σε διαδηλώσεις για τα αυτονόητα. Γιατί είναι ακατανόητο και παράλογο να μην μπορεί να ζητήσει ένας γονιός να γίνει επανεξέταση, να βγάλουν από τον τάφο το παιδί του για να δει αν είναι αυτό το παιδί του. Γιατί έτσι όπως τα κάνανε, οι γονείς δεν ξέρουν καν αυτό. Έχουν πάρει στάχτες ή κομμάτια. Και θέλουν να ξέρουν. Να τους φύγει αυτός ο τεράστιος πόνος που κουβαλάνε. Όχι όλος, γιατί δεν ξεπερνιέται ο θάνατος του παιδιού σου με τίποτα.

Είσαι ένας άνθρωπος που έχεις περάσει από θέσεις εξουσίας όπως στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. Αισθάνεσαι τελικά ότι κάτι άφησε πίσω το MeToo; Είχε όντως σοβαρό θέμα το θέατρο με τέτοιες συμπεριφορές;

Από μία θέση εξουσίας έχω περάσει. Στο Φεστιβάλ. Και ήταν μεγάλο σχολείο. Πάρα πολύ μεγάλο σχολείο. Είδα και γνώρισα πολλούς ανθρώπους και από το εξωτερικό, σπουδαίους καλλιτέχνες. Ταυτόχρονα είχε πολλές και μεγάλες δυσκολίες και πολύ μεγάλη κούραση. Δούλευα άπειρες ώρες. Το MeToo ήταν ένα πράγμα που έγινε παγκοσμίως. Δεν ήταν στην Ελλάδα που πρωτοξεκίνησε. Έπρεπε κάποτε να γίνει το MeToo. Όλη η βία που έχουν υποστεί κυρίως γυναίκες, ομοφυλόφιλοι ή απλά παιδιά τα οποία τα βίασαν και στην Ελλάδα και παντού. Και γίνεται ακόμα, τίποτα δεν τέλειωσε. Αλλά ήταν πολύ ωραίο που έφτασε πολύ γρήγορα και στη δικιά μας χώρα. Και κάποιοι άνθρωποι δικάστηκαν και κάποιοι φύγανε από τη δουλειά τους. Αλλά όμως έπρεπε να γίνει. Έπρεπε να γίνει, λίγο να μαζευτούμε. Λίγο να κουνηθούν, λίγο να τρομάξουν και κάποιοι άνθρωποι. Να φύγει η κουλτούρα του επειδή είμαι σκηνοθέτης μπορώ να κάνω στη ζωή του άλλου ότι θέλω.

Και το βλέπεις αυτό το μάζεμα; Μαζεύτηκαν κάποιοι;

Ακόμα ναι. Νομίζω ότι δεν είναι εύκολο κάποιος να απλώσει σήμερα το χέρι του.

Ενώ ήταν;

Βεβαίως ήταν εύκολο να απλώσει κάποιος το χέρι του. Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Μεγάλοι σκηνοθέτες, μεγάλοι διευθυντές θεάτρων, στην όπερα. Κάποιοι το θεωρούσαν ως δικαίωμά τους. Ήταν ένα μέσο εκβιασμού για να παραμείνεις ή για να σε πάρουν στη δουλειά. Παντού γινόταν αυτό, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο.

Ήταν και αυτός ένας λόγος που ως ηθοποιός είπες τέλος και σταμάτησες;

Όχι. Δεν μου έχει τύχει να με αποπλανήσουν ή να με κακοποιήσουν. Ευτυχώς.

Ο Πέτρος Ιακωβίδης παρουσιάζει το νέο album «Μ’ Ακούς;» σηματοδοτώντας και γιορτάζοντας τα 10 του χρόνια στην πρώτη γραμμή της ελληνικής μουσικής.

Στο «Μ’ Ακούς;», που κυκλοφορεί από την Panik Records, ο απόλυτα επιτυχημένος και πιο επιδραστικός καλλιτέχνης και δημιουργός της γενιάς του μας ταξιδεύει μέσα από 19 τραγούδια – σταθμούς.

Ανάμεσα στα καινούργια κομμάτια του album φιγουράρουν το ομότιτλο «Μ’ Ακούς;» και τα «Μην Κοιμάσαι Απόψε Αλλού», «Κερασμένα» και «Έμαθα Παντρεύεσαι» που έχουν αγαπηθεί ήδη μέσα από τις live sold out εμφανίσεις του στο Vog Athens, ενώ το tracklist περιλαμβάνει και τις ήδη κυκλοφορημένες μεγάλες επιτυχίες που έχουν γίνει πλατινένιες και χρυσές «Καπνογόνα», «Σ’ Αγαπάω Όπως Είσαι», «Φέρτε Την Πίσω» και «Με Συγχωρείτε».

To album είναι τώρα διαθέσιμο στις ψηφιακές πλατφόρμες μουσικής, καθώς και στο YouTube μέσα από μία ολοκληρωμένη και άρτια οπτικοακουστική πρόταση, ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσει και σε μορφή CD.

Ο δημοφιλής καλλιτέχνης, σε μία κατάθεση ψυχής προς το κοινό που τον έχει αγκαλιάσει, αγαπήσει και αναδείξει στην κορυφή όλα αυτά τα χρόνια, αναφέρει:

«Δέκα χρόνια λοιπόν…
Μαζί, σε ένα μουσικό ταξίδι που ελπίζω να μην φτάσει ποτέ στον τελικό του προορισμό! Συναισθήματα, φωνές, στίχοι που μας ένωσαν!
Ευχαριστώ εσένα που ξεκινήσαμε μαζί, εσένα που μπήκες στην πορεία στην παρέα και εσένα που ήρθες τώρα και εύχομαι να μείνεις για πολλά ακόμη χρόνια δίπλα μου!
Το νέο μου άλμπουμ, ένα ακόμη έργο που γεννήθηκε με αγάπη και ενθουσιασμό, είναι εδώ!
Κι εγώ, πιο ώριμος από ποτέ, έτοιμος να σε παρασύρω σε νέα ακούσματα – ίσως λίγο διαφορετικά – αλλά πάντα αληθινά!
Εύχομαι να «Μ’ Ακούς» λοιπόν…
Και να ταξιδεύει η καρδιά, η ψυχή και το μυαλό σου… εκεί που σε οδηγεί η μουσική!
Με αγάπη και σεβασμό,
Πέτρος Ιακωβίδης».

Βρείτε το «Μ’ Ακούς;» στις streaming υπηρεσίες:
https://bfan.link/m-akous

Η μοναδική Κέλλυ Κελεκίδου παρουσιάζει το νέο της τραγούδι «Σπίτι Σου» .

To «Σπίτι Σου» είναι μία εκρηκτική μπαλάντα σε μουσική και στίχους του Τεό Τζίμα, με την Κέλλυ Κελεκίδου να συναρπάζει για ακόμα μια φορά. Την παραγωγή υπογράφει ο Πάρις Κάλπος.

To «Σπίτι Σου» θα κυκλοφορήσει σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες & το YouTube, την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου, από την Panik Platinum.

Ο Γιάννης Τσίλης παρουσιάζει το νέο του τραγούδι με τίτλο «Ένα Τσιγάρο Δρόμος», ένα αυθεντικό ζεϊμπέκικο που ακουμπά στις πιο ειλικρινείς στιγμές της ανθρώπινης εμπειρίας. Με έντονη ερμηνεία και λαϊκή αλήθεια, ο Γιάννης δίνει ζωή σε μια εικόνα γνώριμη σε όλους: εκείνη τη μικρή παύση, το βλέμμα στο κενό, και το ένα τσιγάρο που γίνεται αφορμή να ειπωθούν όσα δεν τολμήθηκαν.

Τη μουσική του τραγουδιού υπογράφει ο Γιώργος Γιαννικόπουλος, ενώ οι στίχοι είναι της Ευανθίας Μάγνη. Η συνάντηση των δύο δημιουργών δίνει ένα κομμάτι που στέκεται με καθαρότητα και δύναμη μέσα στο σύγχρονο λαϊκό ρεπερτόριο.

Το «Ένα Τσιγάρο Δρόμος» μεταφέρει συναισθήματα χωρίς υπερβολές. Μιλά για εκείνες τις λέξεις που μένουν στον λαιμό. Για το βάρος και την ελευθερία της απόφασης. Για τη στιγμή που η καρδιά διαλέγει πριν το μυαλό.

Το τραγούδι κυκλοφορεί ψηφιακά από τη Spider Music και είναι διαθέσιμο στο YouTube σε Official Audio Release.

https://youtu.be/mrtg7NCOB3o

Ο Γιάννης Τσίλης συνεχίζει να ξεχωρίζει με την αληθινή προσέγγισή του στο λαϊκό τραγούδι. Με σταθερά βήματα και καθαρή καλλιτεχνική ταυτότητα, επιστρέφει με ένα ζεϊμπέκικο που μιλά κατευθείαν στην καρδιά.

#EnaTsigaroDromos #GiannisTsilis #NewRelease #SpiderMusic

Ο Δήμος Αναστασιάδης «ντύνει» με εικόνα τη νέα του επιτυχία «Που Ήσουν» και χαρίζει άλλο ένα music video με το ιδιαίτερο καλλιτεχνικό στίγμα και την υψηλή αισθητική του.

Το «Που Ήσουν» οπτικοποιείται μέσα από μια συναισθηματική ιστορία που αποτυπώνει με ρεαλισμό την ψυχολογική κατάσταση μετά από μια ερωτική προδοσία και τη μοναξιά. Τη σκηνοθεσία έκανε ο MenelaosV.

Μέσα από το τραγούδι και το music video ο πολυσχιδής ερμηνευτής και δημιουργός δίνει φωνή στην εσωτερική πάλη μετά τον χωρισμό και την απόφαση να προχωρήσεις στη ζωή σου αφήνοντας πίσω ό,τι σε πλήγωσε.

Το «Που Ήσουν», σε μουσική του Δημήτρη Χάρμα και στίχους της Αγγελικής Μακρυνιώτη, είναι ένα από τα 16 υπέροχα τραγούδια του album «Τώρα Μιλάω Εγώ», που κυκλοφορεί από την Panik Records κι έγινε χρυσό μέσα σε περίπου 4 μήνες μετρώντας πάνω από 80 εκατομμύρια streaming points.

Αυτή την περίοδο ο Δήμος Αναστασιάδης συνεχίζει να συναρπάζει με τις live εμφανίσεις του στο «Ιφιγένεια live basement» στη Θεσσαλονίκη.

Βρείτε το album «Τώρα Μιλάω Εγώ» στις streaming υπηρεσίες:
https://bfan.link/tora-milao-ego

Η Ζωή Λιαντράκη παραμένει μία καλλιτέχνιδα που δεν συμβιβάζεται και που συνεχίζει, μέσα από το μουσικό της σύμπαν, να εξερευνά και να εκφράζει κόσμους εσωτερικούς. Κάθε της τραγούδι, είναι και ένα νέο κεφάλαιο, μία μεγάλη εξομολόγηση, όπου η ιδιαίτερη φωνή της γίνεται μνήμη, εικόνα, παλμός.

Το «Χέρια λευκά»
είναι ένα βαθιά συγκινητικό τραγούδι με δραματικά στοιχεία. Αναφέρεται στον αποχωρισμό ενός αγαπημένου προσώπου, όπου η απουσία του μας φέρνει αντιμέτωπους με πολλά και δύσκολα συναισθήματα. Τίποτα δεν είναι σταθερό και τίποτα δεν είναι προβλέψιμο. Ωστόσο τονίζει την αξία της αγάπης και τη συνεχή προσπάθεια του ανθρώπου για την κατάκτησή της, ακόμα κι αν υπάρχει ο φόβος της αυτοκαταστροφής του. Γιατί η αγάπη μπορεί να είναι αγνή, φωτεινή και ευγενική σαν δύο χέρια λευκά που υπάρχουν μέσα μας , έτοιμα να αγκαλιάσουν, να προσφέρουν και να προστατέψουν.

Τη μουσική και τους στίχους έχει γράψει η Κωνσταντία Κατσιάμπα. Μεταφέρεται στις οθόνες μας μέσα από ένα κινηματογραφικό video που πλαισιώνει άψογα τη δυνατή ερμηνεία. Τη σκηνοθεσία έκανε ο Νίκος Σίμος.

Η Ρία Ελληνίδου μοιράζεται με το κοινό το νέο της ξεσηκωτικό hit «Αλλού Γι’ Αλλού», που κυκλοφορεί από την Panik Platinum μαζί με music video.

Το «Αλλού Για Αλλού» είναι ένα ανεβαστικό τραγούδι με ανατολίτικη «πινελιά» και την ενέργεια της χαρισματικής Ρίας Ελληνίδου, που έρχεται να συνεχίσει τη σαρωτική επιτυχία του διπλά πλατινένιου «Κάτι Ξέρεις». Τους στίχους έγραψε ο πολυβραβευμένος Ηλίας Φιλίππου και τη μουσική ο Eslam Fathi.

Το τραγούδι μεταφέρεται στο YouTube με ένα κινηματογραφικό music video, που συνδυάζει urban και ethnic αισθητική, με την Ρία Ελληνίδου να αναδεικνύει μοναδικά outfits και πλαισιωμένη από χορευτές.

Το «Αλλού Γι’ Αλλού» έχει αγαπηθεί από το κοινό πριν ακόμα κυκλοφορήσει, τόσο μέσα από τις καλοκαιρινές συναυλίες της Ρίας Ελληνίδου σε όλη την Ελλάδα, όσο και από τις εμφανίσεις της στο πλευρό του Πέτρου Ιακωβίδη στο «VogClub Athens» μαζί με τον Γιώργο Λιβάνη που συνεχίζονται με αμείωτη επιτυχία.

Βρείτε το «Αλλού Γι’ Αλλού» στις streaming υπηρεσίες: https://bfan.link/allou-gia-allou

Η Anna Poltz, η ταλαντούχα τραγουδίστρια που κατέκτησε την πρώτη θέση στο «Fame Story», παρουσιάζει το πρώτο ολοκληρωμένο album της με τίτλο «Στα Κόκκινα», ένα ταξίδι στην αγάπη, τον έρωτα και την ελευθερία.

Το album «Στα Κόκκινα», που κυκλοφορεί ψηφιακά από την Panik Records, περιλαμβάνει 10 τραγούδια διαφόρων δημιουργών, μέσα από έντονα συναισθηματικά τοπία, εξερευνά τις εκφάνσεις του έρωτα – το πάθος, τη δύναμη, την τρυφερότητα, τη μοναχικότητα, την ανεξαρτησία και την ελευθερία.

«Το album είναι μια ωδή στην ανάγκη να βιώνουμε βαθιά τα συναισθήματά μας και να ακούμε τον εαυτό μας, ακόμα κι όταν ψιθυρίζει», λέει χαρακτηριστικά η ίδια.

Το lead single του album είναι το «Ολόκληρη Εγώ», ένα μοντέρνο και δυναμικό τραγούδι.

Βρείτε το «Στα Κόκκινα» στις streaming υπηρεσίες:
Spotify: https://bit.ly/4kI9UCV
iTunes/Apple Music: https://apple.co/4m7OwIp
Deezer: https://bit.ly/40ZeyFi

Ο Γιάννης Βασιλείου, ένας από τους πιο αγαπημένους καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής με δεκαετίες επιτυχιών, επιστρέφει με ένα συγκινητικό νέο τραγούδι που αναμένεται να αγγίξει τις καρδιές του κοινού. Το τραγούδι φέρει τον τίτλο «Άγγελέ μου» και αποτελεί μια πανέμορφη μπαλάντα που μιλά για την απώλεια και τον αποχωρισμό από ένα αγαπημένο μας πρόσωπο.
Στους στίχους και τη μουσική του τραγουδιού συναντάμε τον ταλαντούχο Δημήτρη Τσιανάκα, ενώ την ενορχήστρωση υπογράφει ο μαέστρος Τάσος Σούρμπας.
Το τραγούδι συνοδεύεται από ένα εξαιρετικό βίντεο κλιπ σε σκηνοθεσία του Ado Sarmas, το οποίο αποτυπώνει με ένταση και συναίσθημα την ιστορία της απώλειας και του αποχωρισμού, ενισχύοντας τη συγκίνηση που προκαλεί η μουσική και οι στίχοι.

Ο Γιάννης Βασιλείου με το «Άγγελέ μου» προσφέρει ξανά μια μοναδική μουσική εμπειρία, γεμάτη συναίσθημα και ειλικρίνεια, επιβεβαιώνοντας γιατί παραμένει ένας από τους πιο αγαπημένους καλλιτέχνες του κοινού για πάνω από 30 χρόνια.

Το «Άγγελέ μου» κυκλοφορεί από την Real Music Greece και το βρίσκεται διαθέσιμο στο επίσημο κανάλι της εταιρίας στο YouTube, σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα του πλανήτη και στο Real Music Tv καθημερινά σε όλα τα app με Ελληνική Τηλεόραση.

Διαθέσιμο και στο επίσημο κανάλι μας στο youtube αποκλειστικά!

ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ:
https://youtu.be/xB-YiM_hLH8?si=d2SvpKcf9uo4RaWH

Η Μαρία Δημάκου επιστρέφει δυναμικά με το νέο της single με τίτλο «Τρελοκομείο», ένα τραγούδι που υπόσχεται να ξεχωρίσει στη σύγχρονη ελληνική δισκογραφία.

Με τη μοναδική φωνή και την εκρηκτική ερμηνεία της, η Μαρία Δημάκου ζωντανεύει τους στίχους της Ευανθίας Μάγνη, σε μουσική του Γιώργου Γιαννικόπουλου. Ένα τραγούδι γεμάτο πάθος, συναίσθημα και ρυθμό, που αποτυπώνει τις ακραίες εκφάνσεις του έρωτα.

Το «Τρελοκομείο» κυκλοφορεί επίσημα από τη Spider Music και είναι ήδη διαθέσιμο στο YouTube σε Official Audio Release και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.

#MariaDimakou #Trelokomeio #SpiderMusic

https://www.youtube.com/watch?v=VbhXbZG1gJw

O Στάθης Μπαλάφας παρουσιάζει το νέο του τραγούδι με τον τίτλο «Καλημέρα» , ένα αισιόδοξο και φωτεινό κομμάτι που έρχεται να μας γεμίσει χαμόγελα και θετική ενέργεια από την πρώτη νότα.

Με στίχους της Ευανθίας Μάγνη,  που μιλούν για την αγάπη, την χαρά και τις μικρές στιγμές που κάνουν την ζωή γιορτή.

Το Καλημέρα  είναι το ιδανικό soundtrack για να ξεκινά κάθε μας μέρα με φως και ρυθμό.

Η ενορχήστρωση  του Γιώργου Γιαννικόπούλου αναδικνύει με μοντέρνο ήχο την ζεστή φωνή του Στάθη Μπαλάφα, ενώ η μελωδία που έγραψε η Calamity Jane έχει όλα τα στοιχεία για να αγαπηθεία από τους ακροατές και να ξεχωρίσει στα ραδιόφωνα και τις ψηφιακές πλατφόρμες.

Ο Ορφέας Περίδης μιλάει στη ROSA

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ: https://www.rosa.gr/anthropoi-stin-poli/orfeas-peridis-to-mikrofono-einai-mia-exousia-kai-ego-eimai-antiexousiastis-apo-ti-fysi-mou/

«Για τον Νίκο Παπάζογλου έχω να σου πω πολλά. Τον Νίκο Παπάζογλου τον συνάντησα στα καμαρίνια του Λυκαβηττού και του έδωσα τότε μια κασέτα με 5 τραγούδια. Άργησε να με πάρει τηλέφωνο. Γιατί ο άνθρωπος γύρναγε, έκανε συναυλίες. Και ξαφνικά μου είπε ότι θέλει τα δύο τραγούδια από την κασέτα. Ήταν το «Μάτια μου» και το «Φεύγω». Εγώ τον έβλεπα σαν γίγαντα. Και ήταν. Χάρηκα βέβαια πάρα πολύ γιατί ουσιαστικά άνοιγε ο δρόμος για τη δική μου μουσική πορεία. Μετά από ένα χρόνο βέβαια ήρθαν οι αγώνες του τραγουδιού της Καλαμάτας, όπου και εδραιώθηκε λίγο η θέση μου. Έχω να θυμηθώ πολλά με τον Νίκο Παπάζογλου. Του έδωσα 5 τραγούδια και μέσα εκεί ήταν και η «Φωτοβολίδα», ήταν ένα άλλο τραγούδι που λέγεται «Θάνατο θέλω τραγικό» και ήταν και ένα άλλο τραγούδι το οποίο λέγεται «Κάτι μου κρύβεις». Μου λέει «εγώ θα πάρω δύο». Λέω «ποιο θα πάρεις Νίκο;». «Θα πάρω το «Φεύγω» και το «Θάνατο θέλω τραγικό». Και του λέω «γιατί δεν παίρνεις και το «Κάτι μου κρύβεις» και τη «Φωτοβολίδα» που φαίνεται ότι έχουν κάτι;». Και μου λέει «το «Κάτι μου κρύβεις» και τη «Φωτοβολίδα» θα τα πεις εσύ». Και έτσι πήρε τρία. Πήρε δηλαδή, το «Θάνατο θέλω τραγικό», το «Φεύγω» και το «Μάτια μου». Αυτός ήταν ο Νίκος ο Παπάζογλου. Γενναιόδωρος. «Αυτά θα τα πεις εσύ» είπε. Δηλαδή, φρόντιζε και για την καριέρα μου.»

«Παντού ήταν κλειστές οι πόρτες. Πήγα σε όλες τις εταιρείες τότε. Άλλοι λέγανε «πολύ ωραία τραγούδια αλλά να τα πει άλλος». Άλλοι λέγανε «πολύ ωραία τραγούδια αλλά πρέπει να περιμένεις». Έλα όμως που εσύ δεν μπορείς να περιμένεις σε εκείνη τη φάση της ζωής σου. Δεν ήμουν και πολύ νέος, γιατί ήμουν 34 χρονών, 35. Ήμουν μεγάλος. Και δεν είχα πολλά περιθώρια. Δεν είχα υπομονή να περιμένω. Ας πούμε, η Sony Music με καθυστέρησε έναν χρόνο. Και αυτός ο χρόνος, για ρωτήστε με πώς πέρασε. Και κάποια στιγμή πήγα στην Sony Music και λέω παρακαλώ, έχουμε κάνει μια προφορική συμφωνία, σβήστε την, πάω σε άλλη εταιρεία διότι πέρασε ένας χρόνος. Και με την πίεση αυτή προχώρησαν λίγο πιο σύντομα τα πράγματα.»

«Στον εμφύλιο του 1945, ο πατέρας μου ήταν 20 χρονών και έδωσε μια βοήθεια στο Κομμουνιστικό Κόμμα τότε στο Περιστέρι. Έλα όμως που αυτή η λίστα κυκλοφόρησε και είδανε αυτούς που συνέδραμαν το ΚΚΕ και τον πιάσανε, τον έδειραν τόσο, που δεν το ξέχασε ποτέ. Όταν ήρθαμε εμείς στη ζωή και έγινε η Χούντα, γιατί εγώ έζησα στη Χούντα από 10 μέχρι 17 χρονών, μεγάλωσα μέσα στη Χούντα και ο πατέρας μου από φόβο, γιατί είχε φάει πολύ ξύλο ο άνθρωπος, μου λέει «μην ανακατεύεσαι με τα πολιτικά, μην κάνεις δηλώσεις». Ήταν και Χούντα δεν παίζανε τότε. Μπορούσες να χάσεις τη ζωή σου για πλάκα. Οπότε μεγάλωσα με το «μη μιλάς και μην εκφράζεσαι». Και τα τραγούδια μου άμα θα τα προσέξεις, δεν μιλάνε ευθέως για κάτι. Έχουν πάντα 2 και 3 αναγνώσεις. Αυτή είναι η πολιτική μου θέση αν θέλεις.»

«Κάποιες διασκευές δεν ήταν πάρα πολύ ωραίες. Δεν ήταν κολακευτικές για το τραγούδι. Ο Βασίλης Καράς μου ζήτησε το «Για που το ‘βαλες καρδιά μου», που είναι ένα τρυφερό κομμάτι. Δεν του πήγαινε. Αλλά δεν ήθελα και να τον στεναχωρήσω. Πάρ’ το. Και το έδωσα.»

Ο Κώστας Μυλώσης, η φωνή που αγαπήσαμε μέσα από το συγκρότημα «Δυτικές Συνοικίες» και το αξέχαστο «Καλοκαιρινά Ραντεβού», επιστρέφει με μια δυναμική μουσική πρόταση.

Αυτή τη φορά, μας παρουσιάζει μια ξεχωριστή διασκευή στο διαχρονικό τραγούδι «Με το ίδιο μακό», σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική του Αντώνη Μιτζέλου. Ένα τραγούδι που έχει αφήσει έντονο αποτύπωμα στην ελληνική μουσική σκηνή, αποκτά τώρα μια νέα, rock διάσταση μέσα από τη φωνή και την ερμηνεία του Κώστα Μυλώση – γεμάτη ένταση, πάθος και συναίσθημα.

Με απόλυτο σεβασμό στην αρχική δημιουργία, αλλά και με το δικό του μοναδικό καλλιτεχνικό στίγμα, ο καλλιτέχνης προσφέρει μια διασκευή που παντρεύει την ατμόσφαιρα του πρωτότυπου με την εκρηκτική ενέργεια της rock προσέγγισης.

Ένα εντυπωσιακό στοιχείο είναι πως ο Κώστας Μυλώσης ερμηνεύει το κομμάτι στον ίδιο τόνο που το πρωτοτραγούδησε η Ελευθερία Αρβανιτάκη!

Τη μουσική διασκευή και ενορχήστρωση υπογράφει ο Κώστας Βρετός, ενώ τη σκηνοθεσία του video clip έχει αναλάβει ο Τόμης Βρακάς.

Το τραγούδι κυκλοφορεί από την Alpha Records και είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.

O Sicario, ο σαρωτικός και πιο πολυσυζητημένος καλλιτέχνης των τελευταίων ημερών, που «μάγεψε» τους πάντες με την εμφάνισή του στη μεγαλειώδη συναυλία για τον Στέλιο Καζαντζίδη στο Καλλιμάρμαρο, έγινε για ακόμα μία φορά διαμαντένιος και, μάλιστα, σε χρόνο – ρεκόρ.

Το νέο του album «Χώρα Του Ποτέ (Deluxe)», που κυκλοφόρησε από την Panik Records πριν από λίγες εβδομάδες, απέσπασε την υψηλότερη διάκριση πωλήσεων καθώς μετρά πάνω 470 εκατομμύρια streaming points.

Ο Sicario δε σταματά να χαρίζει συναρπαστικές μουσικές στιγμές και τεράστιες επιτυχίες εδώ και περίπου δύο χρόνια που βρίσκεται στη δισκογραφία. Έχοντας κάνει μουσικές σπουδές, ερμηνεύει, γράφει μουσική και στίχους και παίζει πολλά μουσικά όργανα, αποτελεί έναν ξεχωριστό, άκρως δημιουργικό και πρωτοποριακό καλλιτέχνη, ο οποίος κατάφερε να κατακτήσει τις καρδιές του κόσμου από το πρώτο του κιόλας τραγούδι.

Εκτός από τα διαμαντένια και πολυπλατινένια τραγούδια του, έχει διαδοχικά no1 στα digital charts, επί σκηνής συνεργασίες με τον Κωνσταντίνο Αργυρό και έχει βραβευτεί ως καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος και καλλιτέχνης της χρονιάς digital sales στα Mad VMA (2024 και 2025 αντίστοιχα).

Λίγο πριν γίνει ξανά διαμαντένιος, ο Sicario έδειξε ακόμα μία φορά το πολύπλευρο ταλέντο του και την ευρεία καλλιτεχνική του απήχηση. Η εμφάνισή του στο Καλλιμάρμαρο, όπου ερμήνευσε το θρυλικό «Όταν Βλέπετε Να Κλαίω», έγινε αμέσως talk-of-the-town, προκαλώντας διθυραμβικά σχόλια, τόσο από τους 30.000 θεατές της συναυλίας, όσο και στα social media.

Βρείτε το «Χώρα Του Ποτέ» στο Spotify: https://shorturl.at/MtYTY

Η εντυπωσιακή Στέβη Κρούστη κάνει το δισκογραφικό της ντεμπούτο με το τραγούδι «Το Δικό Μου Το Αστέρι» που κυκλοφορεί μαζί με music video από την Panik Records.

«Το Δικό Μου Το Αστέρι» είναι ένα δυναμικό και ρυθμικό τραγούδι με το οποίο η νεαρή καλλιτέχνιδα κεντρίζει τις εντυπώσεις και ξεδιπλώνει το ερμηνευτικό της ταλέντο.

«Το Δικό Μου Το Αστέρι» μεταφέρεται στο YouTube με ένα video άρτιας αισθητικής. Η Στέβη Κρούστη μεταφέρει το μήνυμα της απελευθέρωσης της ψυχής από οποιαδήποτε δυσκολία αι αν βιώνουμε, μέσα από έντονες εναλλαγές σε λευκό και μαύρο φόντο που εκφράζουν τη δύναμη, την ελευθερία, τον εγκλωβισμό και την εσωτερική πάλη.

Τη μουσική του «Το Δικό Μου Το Αστέρι» έχει γράψει ο Μάριος Ψιμόπουλος και τους στίχους ο Λεωνίδας Σώζος, ενώ το music video σκηνοθέτησε ο Danny Ntarlas.

Βρείτε το «Το Δικό Μου Το Αστέρι» στις streaming υπηρεσίες: https://bfan.link/to-diko-mou-to-asteri

Ο Βαγγέλης Αραβαντινός επιστρέφει με ένα νέο τραγούδι που ξεχωρίζει για την ειλικρίνειά του και τη δυναμική ερμηνεία του. Το «Άραγε πού είσαι» είναι μια σύγχρονη μπαλάντα σε στίχους και μουσική του Φώτη Μπόσμου και παραγωγή του Γιάννη Θάνου.Με φόντο τις μοναχικές νύχτες και τις σιωπηλές αποστάσεις, ο καλλιτέχνης μας καλεί σε μια εσωτερική διαδρομή γεμάτη ερωτήματα, συναίσθημα και αναζήτηση.

Καλή ακρόαση!

Ο Λούης Γεωργίου παρουσιάζει το νέο του single με τίτλο «1Κ Διαμάντια», που έχει ήδη ξεχωρίσει στα social media και επιστρέφει πιο fresh και δυναμικά από ποτέ.

Το «1Κ Διαμάντια», που κυκλοφορεί από την Panik Records, είναι ένα pop-trap τραγούδι με balkan στοιχεία που μας ταξιδεύει μέχρι το Saint Tropez, με τη χαρακτηριστική φωνή και ενέργεια του Λούη Γεωργίου.

Στο music video του τραγουδιού άνθρωποι όλων των ηλικιών και χωρίς καμία διάκριση μεταξύ τους γίνονται «ένα», μέσα από μια viral χορογραφία και την απόλυτη ελευθερία έκφρασης. Τη σκηνοθεσία έκανε ο Jim Georgantis.

Με το «1K Διαμάντια», σε μουσική και στίχους των Arcade, ο Λούης Γεωργίου, που μεταξύ άλλων έχει στο ενεργητικό του μεγάλες συνεργασίες όπως με την Άννα Βίσση και την Ελένη Φουρέιρα, δίνει μια πρώτη «γεύση» από το επερχόμενο EP του που θα έχει τίτλο «Αντίστροφα».

Βρείτε το «1Κ Διαμάντια» στις streaming υπηρεσίες: https://bfan.link/1k-diamantia

Εδώ μπορείτε να βλέπεται το πρόγραμμα του Μεσσάτιδα TV